کی‌یر استارمر کیست؟ | نخست وزیر انگلیس که طالعش با «حزب کارگر» گره خورد بود
رویداد ۲۴| روح انگیز درّی: کی‌یر استارمر تیرماه سال گذشته در حالی به عنوان نخست وزیر انگلستان انتخاب شد که چهار سال پیش از آن به عنوان رهبر حزب کارگر جایگزین جرمی کوربین شده بود. در شرایطی که کوربین با سیاست‌های به شدت چپ با انتقاداتی مواجه بود، استارمر سعی کرد تا به عنوان رهبر حزب با تعدیل برخی رویه‌ها و سیاست‌ها قابلیت کسب رای برای حزب کارگر را که به مدت ۱۴ سال از قدرت دور بودف مهیا کند؛ تلاشی که نتیجه داد.
او پیش از این رقابت‌ها در گفت و گویی با روزنامه گاردین گفته بود که «از باخت متنفر است». همکارانش او را به عنوان فردی با روحیه رقابتی و البته مردی مقرراتی می‌دانند. مردی که سرنوشت اش از بدو تولد با حزب کارگر انگلیس گره خورده بود.
تولد در خانواده‌ای کارگر و مدافع حزب کارگر
کی یر استامر در سال ۱۹۶۲ در لندن به دنیا آمد، در خانواده‌ای با چهار فرزند با پدری که در یک کارخانه ماشین سازی کارگرد بود و مادری پرستار. خانواده او حامیان سرسخت حزب کارگر بودند. نام او را از کی‌یر هاردی، معدنچی اسکاتلندی گرفتند که اولین رهبر حزب کارگر بود.
او اغلب به ریشه‌های کارگری خود اشاره میکند؛ به زندگی سخت دوران کودکی و البته بیماری مادرش که زندگی آنها را تحت تاثیر قرار داده بود.
او در گفت‌و‌گو‌های سال هخای گذشته خود روایت کرده است که پدرش مردی سرد و دور از دسترس بود. مادرش در بیشتر دوران زندگی خود از نوعی بیماری خودایمنی به نام بیماری استیل رنج می‌برد که در نهایت منجر به ناتوانی او در راه رفتن و صحبت کردن شد و یک پایش را هم از دست داد.
همه این مسائل دست به دست هم داد تا کی یر استامر نیز در سنین نوجوانی راه خود در عرصه سیاسی انتخاب کند؛ در سن ۱۶ سالگی به شاخه محلی جوانان حزب کارگر پیوست. او در مقطعی سردبیر یک مجله چپ‌گرای رادیکال به نام «جایگزین‌های سوسیالیستی» بود. او نخستین عضو خانواده اش بود که به دانشگاه رفت و چه رشته‌ای برای او بهتر از حقوق!
کی یر استامر؛ از دانشگاه آکسفورد تا دادستانی سلطنتی
کی یر استامر در دانشگاه‌های لیدز و آکسفورد در رشته حقوق تحصیل کرد و سپس به عنوان وکیل حقوق بشر شروع به فعالیت کرد. در این دوره کاری، او برای لغو حکم اعدام در کشور‌های حوزه کارائیب و قاره آفریقا تلاش می‌کرد.
در یک پرونده معروف در دهه ۱۹۹۰، او وکالت دو فعال محیط زیست را بر عهده گرفت که رستوران زنجیره‌ای مک‌دونالدز از آنها به اتهام افترا شکایت کرده بود.
در سال ۲۰۰۸، کی‌یر استارمر به عنوان مدیر دادستانی عمومی و رئیس خدمات دادستانی سلطنتی منصوب شد و به این ترتیب به بالاترین مقام دادستانی در انگلستان و ولز رسید. او تا سال ۲۰۱۳ در این سمت ماند و در سال ۲۰۱۴ به او لقب سِر اعطا شد.
کی یر استامر و دولت سایه
بعد از دهه‌ها فعالتی در زمینه وکالت و حقوقی، کی‌یر استارمر سال ۲۰۱۵ به نمایندگی حوزه هولبورن و سنت پانکراس در لندن وارد پارلمان شد، در زمانی که رهبری حزب کارگر- حزب اصلی مخالف دولت در آن زمان- بر عهده جرمی کوربین، سیاستمدار به شدت چپ‌گرا بود. در این شرایط بود که حزب کارگر به عنوان دولت سایه در انگلستان شناخته می‌شد و کوربین کی‌یر استارمر را به عنوان «وزیر کشور دولت سایه» منصوب کرد تا بر عملکرد دولت در حوزه‌هایی مانند مهاجرت نظارت کند.
پس از رای مردم بریتانیا به خروج از اتحادیه اروپا، کی‌یر استارمر به عنوان وزیر سایه برگزیت (خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا) منصوب شد.
کی یر استامر و رهبری حزب کارگر
استارمر بعد از انتخابات عمومی سال ۲۰۱۹ توانست رهبری حزب کارگر را به دست بگیرد و در عمل جایگزین جرمی کوربین شد، در زمانی که حزب کارگر بدترین شکست خود را از سال ۱۹۳۵ میلادی تجربه کرد و کوربین مجبور به استعفا شد.در زمان جرمی کوربین حزب کارگر به دو بخش چپ‌گرا‌ها و میانه‌رو‌ها تقسیم شده بود.
کی‌یر استارمر با یک برنامه انتخاباتی چپ‌گرایانه، که شامل ملی‌سازی شرکت‌های انرژی و آب و تحصیل رایگان برای دانشجویان بود، رهبری حزب کارگر را به دست آورد. از همان ابتدا تاکید کرد که می‌خواهد حزب را متحد کند، اما همچنین قصد دارد «رادیکالیسم» کوربین را حفظ کند و هشدار داد که «نباید بیش از حد به سمت میانه حرکت کرد».
با این حال رویه حرکت استامر در مدیریت حزب تفاوت زیادی با شعار‌های انتخاباتی و این اعلام برنامه در ابتدای پیروزی بود.
بی بی سی فارسی در تیرماه سال گذشته در گزارشی تاکید کرده است که «کی‌یر استارمر حزب کارگر را به سمت میانه سوق داده است تا قابلیت انتخاب آن را در رای‌گیری‌ها افزایش دهد. او با اشاره به وضعیت نامناسب منابع مالی عمومی در بریتانیا بسیاری از سیاست‌های پرهزینه را کنار گذاشته، اما تعداد کمی از طرح‌های رادیکال را حفظ کرده است»
به دلیل همین اقدامات و رویکرد‌ها است که بسیاری از جناح چپ حزب می‌گویند کی‌یر استارمر در حال هدایت یک عملیات طولانی‌مدت در داخل حزب است تا مطمئن شود که تنها اعضای میانه‌رو به عنوان نامزد‌های پارلمانی معرفی می‌شوند.
فراتر از همه این اقدامات این که استارمر، جرمی کوربین را بر سر تنش‌های مربوط به یهودستیزی که در زمان رهبری کوربین بالا گرفته بود، از حزب کارگر معلق کرد.
کی‌یر استامر و مخالفت با حضور انگلیس در جنگ عراق
در سیاست خارجی، استارمر علیه جنگ عراق تظاهرات کرد و نظرات حقوقی تدوین کرد، در سال ۲۰۱۵ اظهار داشت بر این اعتقاد است که این جنگ بر اساس قوانین بین‌المللی قانونی نبوده است و هیچ قطعنامه سازمان ملل وجود ندارد که صریحاً مجوز آن را داده باشد.
استامر و اسرائیل و غزه
بعد از حمله حماس به اسرائیل در ماه اکتبر ۲۰۲۳، کی‌یر استارمر از عملیات اسرائیل در غزه و حق دفاع اسرائیل از خودش حمایت کرد.این موضع‌گیری بسیاری از رای‌دهندگان طرفدار فلسطینیان را خشمگین کرد و او با شورش ده‌ها نماینده حزب کارگر مواجه شد که خواهان آتش‌بس فوری بودند.
در ماه فوریه ۲۰۲۴ او خواهان برقراری آتش‌بسی شد که «دوام داشته باشد» و گفت: «این چیزی است که باید الان اتفاق بیفتد».یک نظرسنجی عمومی در ماه مارس نشان داد که از نظر ۵۲ درصد مردم بریتانیا مدیریت او در این موضوع ضعیف بود.
کی‌یر استارمر همچنین از بمباران پایگاه‌های حوثی‌ها در یمن از سوی بریتانیا، به دلیل حملات این گروه به کشتی‌های مرتبط با اسرائیل، حمایت کرد.
استامر و حواشی زندگی شخصی به روایت رسانه‌های انگلیسی
استارمر سال ۲۰۰۷ با ویکتوریا الکساندر ازدواج کرد که در بخش خدمات عمومی بهداشت و درمان بریتانیا کار میکند. این زوج دو فرزند دارند؛ یک پسر که یک سال پس از ازدواج شان به دنیا آمد و یک دختر که دو سال بعد از آن متولد شد. استامر خود را خداناباور معرفی میکند و هر دو فرزند او با مذهب یهودیت همسرش زندگی می‌کنند.
علی رغم این که استارمر گفته است به خدا باور ندارد ولی به قدرت ایمان برای گرد هم آوردن مردم اعتقاد دارد، اما بر اساس گزارش رسانه‌های بریتانیایی، او و خانواده اش گاه گاهی در مراسم دینی یک کنیسه لیبرال شرکت می‌کنند
استامر همچنین در یک مصاحبه سال ۲۰۲۲ گفته که فرزندانش به نحوی بزرگ می‌شوند تا آیین یهودی و زمینه پدربزرگ و مادربزرگ مادریشان را بدانند.
استارمر علاقه زیادی به بازی فوتبال دارد و برای تیم آماتور شمال لندنی هومرتن اکدمیکالز بازی کرده، و در لیگ برتر فوتبال انگلستان هوادار باشگاه فوتبال آرسنال است.
